Zeilers, watersportliefhebbers, fotoliefhebbers, welkom!
U treft hier een serie foto’s die als liefhebberij digitaal na 2002 zijn gemaakt. In de museum map zijn foto’s te vinden van voor 1995. Tussen 1995 en 2002 heb ik op een enkele serie na niet gefotografeerd.
Op mijn zes en twintigste kwam ik er achter dat ik nooit enig gevoel van geluk zou krijgen wanneer ik als ondergeschikte of leider in een bedrijf zou blijven werken. Acht jaar daarvoor in 1954 zwierf ik een zomer door Europa. Ik liftte naar het noordelijkste puntje van Schotland. In Edinburgh was een schriel meisje met blauwe ogen. Zij nodigde mij thuis uit bij haar vriendelijk ouders, helaas de taal was het probleem, ik bracht weinig tot niets van het Schotse gebrabbel terecht. Ik zag het niet als een beletsel, want ik was een beetje verliefd op haar. Na mijn muzikale inbreng op de gitaar die in de hoek van de kamer stond, lachte ze. Niet gehinderd door enige gene bracht ik zwaarder geschut in stelling. Ik ging erbij zingen. Ik lette op haar en vergat naar haar ouders te kijken, die ongetwijfeld hebben gedacht – we hebben een gek in huis gehaald. Ik stond weer gauw buiten.
Het ei was gelegd. Het jaar daarop wandelde en liftte ik naar de Noordkaap. Vanuit Denemarken met de boot naar Noorwegen bivakkeerde ik in een slecht verlicht vooronder, samen met twee Duitse leeftijdsgenoten Heinz en Kurt, die los van elkaar op de fiets richting Noordkaap gingen. Noorwegen was nog arm en leeg, de olie lag nog onontdekt onder de zeebodem. Duizenden kilometers slechte steenslag wegen wachtten op ons. We spraken af om onderweg contact met elkaar te houden. Op de Technische Hogeschool in Trondheim, waar ik bij toeval terecht kwam, kreeg ik een snel cursus Noors. In Hammerfest, waar Kurt in een ongelofelijke stinkende vis fabriek een maandje werkte, maakte hij me attent dat ik foto’s van de reis wel eens zou kunnen verkopen.
Na allerlei zwerftochten en banen, besloot ik in 1962 iets voor mezelf te gaan doen. Ik droomde van drie dingen: fotograferen, zeilen en de wereld zien. Op een zonnige zaterdagmorgen ontmoette ik een man die een watersport tijdschrift wilde gaan uitgeven. Hij vroeg of ik wilde meewerken aan het testen van boten. Vanaf 1964 tot 1991 heb ik voor ‘ messieur van Dijk’ van het maandblad Watersport op freelance basis gewerkt. In 1977 begon Wim de Bruijn, jachtontwerper, later uitgever bij Unieboek, het tijdschrift Spiegel der Zeilvaart. In 1984 nam Wim de Bruijn het blad over van zijn werkgever en ging van zes keer naar tien keer per jaar. Van de zes en dertig jaar dat hij het blad redigeerde en later uitgaf, zijn de voorplaten, honderden reportages en tientallen interviews door mij gemaakt.
In de loop van al die jaren heb ik op misbaksels en super jachten gevaren. De foto’s zijn in bijna alle watersporttijdschriften van Europa en rond de 185 boeken terecht gekomen. Mijn naam Theo Kühbauch bleek onhandig. Ik verzon Theo Kampa, bijna voor iedere Nederlander en buitenlander te schrijven, spreken en aan te horen.
Klikt U bij galerij twee keer op een foto, wordt het beeld vergroot. Wilt U sneller kijken, klik dan op de rechter pijl van de foto. Ps. Wanneer U deze regel leest, ben ik nog steeds bezig foto’s en dia’s te scannen om deze later toe te voegen aan de website. De foto’s uit het verleden scannen gaat niet snel. Het is niet echt leuk om te doen. Toch is er al een hoop te zien.
Zegt het voort, zegt het voort !!!!!