Portretten

Met portretten heb ik nooit veel gehad. De meesters in die sport heb ik wel bewonderd. Ook wie ze allemaal voor hun camera kregen. Bijvoorbeeld Yousuf Karsh met zijn monumentale portretten van belangrijkste politici, wetenschappers, kunstenaars, filmsterren etc, van de twintigste eeuw. Veel van zijn foto’s zijn iconen geworden.
Erwin Olaf met zijn foto’s van Maxima.
Anton Corbijn met zijn bijzonder series over muzikanten.
Arnold Newman met zijn omgevingsportretten
Wie kent de foto niet van het Afghaanse meisje met de schitterende ogen, ooit de  voorplaat van National Geograhic, gemaakt door Mc Curry.
Wanneer ik in de fotobladen kijk, verwonder ik me vaak over visie van de portretten, geweldig!. Wel zie ik ook : vele hebben het gedaan, weinig zijn uitverkoren. De echte visionair is ver boven het kiekje uit gekomen.
Hoe anders ging het de heer Kiek( 1811-1899) fotograaf in Leiden. Zijn grootste klantenkring bestond uit studenten. Na een nachtje doorzakken rammelden ze aan zijn deur, om als besluit van hun feestje nog een groepsfoto te laten maken. De chaos waaronder de heer Kiek zijn foto’s  moest maken, beïnvloedden op zijn zachts gezegd de kwaliteit. Waardoor zijn niet al te beste foto’s de naam kiekje kreeg. De heer Kiek, met een  vrouw en negen kinderen thuis, moet het allemaal wel best hebben gevonden. Tot zijn vijf en tachtigste heeft hij de jonge heren gekiekt.