’t Is wat met de Wadden.

Wadden zijn gebieden, waar de grens tussen land en zee eeuwig heen en weer schuift. Daarom is het Wad geboorteplaats van het leven. Daarom is het ook, en vooral, nu voorwerp van bedreiging. Ter wille van de mensen, ten koste van de mensen en dieren schreef Sietse van der Hoek in het boek Leven op het Wad,  dat wij gezamenlijk in 1982 maakten. Wie de berichten uit het Waddengebied een beetje volgt, merkt dat er weinig is veranderd. Nog steeds zijn tegengestelde belangen regelmatig in het nieuws. De ene partij wil vis, de andere partij wil gas, ondernemers willen meer toeristen, watersporters willen overal kunnen varen, kokkelvissers willen kokkels, mosselvissers willen mosselen, de NAVO wil bommen werpen, de NAM wil gas, zoutboeren willen zout, natuurbeschermers willen natuur en Lenie ’t Hart heeft haar hart vol van zeehonden. Toch moeten al die clubs oppassen met het steeds  maar oneens te zijn met elkaar: de klimaatverandering stopt niet en kan het water verhogen en de gaswinning zal de bodem verlagen.

Zie wadlopen, wadstemming en wadvaren.

Waddendijk bij de Zwarte Haan voor de dijkverhoging